Πάνε δύο χρόνια που απεβίωσε η μητέρα μου. Τη θεωρούσα μέντορα, το μόνο πρόσωπο που σαν τρίτος με αγάπησε και με βοήθησε σε καταστάσεις που θα με κατέστρεφαν. Πέθανε από καρκίνο. Το έμαθα δύο μέρες μετά. Για δύο μέρες έκλαιγα σα μωρό, δεν έβγαινα από το σπίτι, έφτασα σε σημείο να μεθύσω! Δε μπορούσα να το ξεχάσω με τίποτα. Τότε βρήκα στη βιβλιοθήκη της περιοχής ένα βιβλίο που πίστεψα ότι θα με έσωζε .Ονομαζόταν “Πως να επικοινωνήσεις με τους νεκρούς”. Αμέσως ξέχασα θρησκευτικές αντιλήψεις και όλους τους φόβους που είχα για εκείνα τα σατανικά βιβλία! Το αγόρασα και πήγα καρφί σπίτι μου! Έκανα όλα τα προκαταρκτικά για να επικοινωνήσω μαζί της. Το βιβλίο έλεγε να φανταστώ το σημείο που πέθανε και θα την έβλεπα. Ξαφνικά όλα σκοτείνιασαν και βρέθηκα σε μία γέφυρα. Το παράξενο ήταν ότι η γέφυρα ήταν περιτριγυρισμένη από αστέρια! Τότε την είδα. Ήταν ακριβώς όπως την τελευταία φορά που την είδα! “Δεν έπρεπε να έρθεις!” μου είπε αυστηρά”. Μα πραγματικά χαίρομαι που σε βλέπω, δυστυχώς δεν μπορείς να μείνεις άλλο, η αύρα σου και το πνεύμα σου είναι αδύνατη για μια τέτοια μεταφορά”. Δεν μπορούσα να βγάλω πολλά από ότι μου έλεγε αλλά την ξαναέβλεπα και αυτό μετράει. Ήρθε κοντά μου και μου είπε “αυτό ήταν θα τα ξαναπούμε σε πολλά χρόνια, πάρα πολλά”. “Όχι δε θα φύγω, ήρθα για να μείνω” απάντησα. Τότε ξαναξύπνησα στο δωμάτιό μου! Δεν ήξερα τι συνέβη. Τότε έγινε!!! Στην αρχή δε πίστευα ότι το έβλεπα! Αλλά μετά σιγουρεύτηκα. Έβλεπα τον εαυτό μου να με κοιτά. Ήταν σίγουρα κάτι κακό γιατί τα μάτια του ήταν άδεια.”Μη φοβάσαι, ήρθα να σε κάνω να δεις την αγαπημένη σου πιο γρήγορα!!” Τότε είπα όσο πιο δυνατά μπορούσα “υπάρχει μόνο ένας και αυτός είμαι εγώ, όποιος νεκρός θέλει να τον ακολουθήσω να πάει να ψηθεί στη κόλαση!!”. Τότε χάθηκε με μια παγωνιά να κατακλύει το δωμάτιο. Έτρεξα αμέσως στην εκκλησία και εξομολογήθηκα. Κάποια βράδια τη βλέπω αλλά είναι μόνο όνειρα. Πάντως ποτέ δεν ξανά δεν αποπειράθηκα να ξαναπάω σε μια άλλη διάσταση που δεν ανήκω…